Ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Jest członkiem Izby Adwokackiej w Warszawie. Doświadczenie zawodowe zdobywał współpracując z wieloma kancelariami adwokackimi oraz jako członek rady nadzorczej spółki giełdowej.
Prowadzi indywidualną kancelarię adwokacką w ramach, której prowadzi bieżącą obsługą osób prawnych, w tym również spółek giełdowych działających na rynku usług teleinformatycznych. Jego doświadczenie zawodowe obejmuje m.in. opracowywanie dokumentacji prawnych na potrzeby działalności serwisów internetowych oraz świadczenia usług elektronicznych.
Jest autorem publikacji z zakresu prawa cywilnego, w tym również związanych z siecią internet. Jest członkiem Komisji ds. Informatyzacji przy Okręgowej Radzie Adwokackiej, a także Komisji ds. Informatyzacji przy Naczelnej Radzie Adwokackiej. Uczestniczy w pracach Komisji IT przy CCBE jako członek polskiej delegacji The Council of Bars and Law Societies of Europe, stowarzyszeniu zrzeszającym prawników z całej Europy, biorącym aktywny udział w pracach nad prawem wspólnotowym. Włada biegle językiem angielskim.
Wykładnia oświadczeń woli w świetle art. 65 § 1 i 2 KC oparta jest na tzw. metodzie kombinowanej. W pierwszej fazie procesu wykładni ustala się sens oświadczenia woli na podstawie rzeczywistego znaczenia nadawanego oświadczeniu przez obie strony (sens oświadczenia zgodny z rzeczywistą wolą stron). Jeżeli brak jest w tym zakresie zgodnego rozumienia stron, należy odwołać się do metody obiektywnej, wedle której właściwy sens oświadczenia woli ustala się na podstawie przypisania normatywnego, czyli zgodnie z tym, jak adresat oświadczenia sens ten rozumiał i rozumieć powinien; decydujący jest więc normatywny punkt widzenia odbiorcy oświadczenia, który z należytą starannością dokonuje wykładni zmierzającej do odtworzenia treści myślowych osoby składającej oświadczenie woli.
(więcej…)
Z przedstawionego względu art. 162 KPC winien podlegać wykładni ścisłej. Strona nie może więc skutecznie zarzucać w apelacji uchybienia przez sąd pierwszej instancji przepisom postępowania polegającego na wydaniu postanowienia, które może być zmienione lub uchylone stosownie do okoliczności, jeżeli nie zwróciła uwagi sądu na to uchybienie w toku posiedzenia, a w razie nieobecności – na najbliższym posiedzeniu, chyba że niezgłoszenie zastrzeżenia nastąpiło bez jej winy. Poza tym, unormowania tego nie stosuje się, jeżeli sąd nie rozstrzygnął wniosku dowodowego strony. Dopiero bowiem wydanie postanowienia oddalającego wniosek o przeprowadzenie dowodu umożliwia zgłoszenie zastrzeżeń, mogących prowadzić do zmiany stanowiska sądu.
Strona procesowa (…) spełnia swój obowiązek wniesienia opłat sądowych w przepisanym terminie tygodniowym, (…) jeżeli nie później niż w ostatnim dniu tego terminu do instytucji bankowej, w której ma dostateczne pokrycie pieniężne, wpłynie jej polecenie przelewu lub czek rozrachunkowy co do obciążenia jej rachunku opłatami na rzecz kasy sądowej. (więcej…)
Sąd drugiej instancji rozpoznający sprawę na skutek apelacji nie jest związany przedstawionymi w niej zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa materialnego, wiążą go natomiast zarzuty dotyczące naruszenia prawa procesowego; w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania. (więcej…)
Oświadczenie członka zarządu spółki kapitałowej o rezygnacji z tej funkcji jest składane – z wyjątkiem przewidzianym w art. 210 § 2 i art. 379 § 2 KSH – spółce reprezentowanej w tym zakresie zgodnie z art. 205 § 2 lub 373 § 2 KSH. (więcej…)